Γλώσσα του Αλεποχωρίου

Μελετώντας τους ιδιωματισμούς και γενικά τη γλώσσα των κατοίκων του Αλεποχωρίου , βλέπουμε ότι το λεξιλόγιο διαφοροποιήθηκε διαχρονικά . Επηρεάστηκε από όλες τις ιστορικές καταστάσεις ( Αρχαιότητα - Τουρκοκρατία - Κατοχή Βουλγάρων - Γερμανική κατοχή )

  Οι συνηθισμένες λέξεις ( αρνιθα - όρνιθα ) και ( στιά - εστία , φωτιά ) , δείχνουν πόσο ριζωμένη ήταν η γλώσσα του Αλεποχωρίου στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα .

  Αργότερα η Τουρκοκρατία επηρέασε παρά πολύ τους κατοίκους και σήμερα στο λεξιλόγιο υπήρχαν παρά πολλές Τουρκικές λέξεις , όπως '' οντάς - δωμάτιο '' , ''  καφάς - κεφάλι '' , '' κουβάντερε '' , '' μπουζαλίω '', '' κάρα τουπράκι - μαύρα χώματα '' , '' κουρί ''.

  Επίσης η Σλαβική γλώσσα και κυρίως η Βουλγαρική επηρέασε αρκετά το λεξιλόγιο '' μπάμπου - γιαγιά ''

  Σήμερα οι γεροντότεροι χρησιμοποιούν το δικό τους ιδιωματικό λεξιλόγιο ενώ οι νεότεροι προσπαθούν να διορθώσουν αρκετές από αυτές τις λέξεις .

  Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας του χωριού είναι ότι έκοβαν τα φωνήεντα τα οποία είναι ανάμεσα σε σύμφωνα όπως : '' σκλί - γρούν - ψάλτς - ράφτς '' ή η φράση '' τσεν τσαν τσ'άλλοι ''.

  Κυρία κατάληξη των επιθέτων των κατοίκων είναι σε '' ουδης '' όπως Αρβανιτούδης - Λαμπούδης - Νακουδης - Αντωνούδης .

  Επίσης η ντοπιολαλιά , χρησιμοποιεί πολύ το υποκοριστικό '' ούδι '' , όπως '' παιδούδι - κορτσούδι - ποταμούδι - σπιτούδι .  




ΠΗΓΗ : Εργασία της Αρβανιτούδη Νικολέττας 1999