Αρχαία Θράκη

  Στην προομηρική αλλά και στην ομηρική περίοδο , Θράκη εννοούσαν όλη την περιοχή από τον Πηνειό ποταμό ως τον Δούναβη ποταμό και από τον Ευξεινο Πόντο έως την Αδριατική .Ως μέρη της Θράκης , ο Όμηρος αναφέρει την Πιερία , την Ημαθία και όρη της Θράκης τον Όλυμπο και το Άθως.Η συνολική έκταση της Αρχαίας Θράκης ήταν πάνω από 200,000 τ.χ

          Πήρε το όνομά της από την κόρη του θεού Ωκεανού και της Παρθενώπης τη Θράκη .Την άλλη κόρη τους τη λέγανε Ευρώπη . Από τον πρώτο γάμο του ο Ωκεανός με την Παμφολύνη είχε αποκτήσει άλλες δύο κόρες , την Ασία και τη Λιβύη . Το προηγούμενο όνομα της Θράκης ήταν Πέρκη .

        Για τους Αρχαίους Έλληνες οι Θράκες ξεχώριζαν σε δύο κατηγορίες ., στους πολιτισμένους και τους βάρβαρους .Οι πολιτισμένοι κατοικούσαν στη μακεδονική Πιερία , και συμπεριλάμβαναν και όσους ζούσαν στην περιοχή της Ροδόπης και του Αίμου .Οι βάρβαροι ζούσαν βόρεια και δυτικά του Αίμου .

        Κατά τον Ηρόδοτο , οι Θράκες θεωρούνταν ο μεγαλύτερος λαός σε αριθμό μετά από τους Ινδούς .

Γεώργιος Βιζυηνός - Προσωπικότητες της Θράκης

Γεννήθηκε στη Βιζύη (ή Βιζώ) της Ανατολικής Θράκης το 1849, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας. Σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς του τον στέλνουν στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε ένα θείο του, για να μάθει ραπτικήΤο 1872 γίνεται ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου το 1873 δημοσιεύει και την πρώτη του ποιητική συλλογή (Ποιητικά Πρωτόλεια).

    Το 1874, το επικό ποίημά του Κόδρος βραβεύεται στον Βουτσιναίο Ποιητικό Διαγωνισμό. Την ίδια χρονιά γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά με δαπάνες του Ζαρίφη μεταβαίνει στη Γερμανία , στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία στο διάστημα 1875-1878. Το 1892 προσβάλλεται από φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο. Ύστερα από τέσσερα χρόνια εγκλεισμού, πεθαίνει τον Απρίλιο του 1896.

Ποιήματά του 

Ὁ φιλομαθὴς πτωχός Ὁ Νέος Τρουβαδόρος ἐν Ἀθήναις Ὁ Κριτὴς τοῦ Διαγωνισμοῦ Τὸ Μπαλουκλί Τὸ ὄνειρον Ὁ τελευταῖος Παλαιολόγος Ὑποθῆκαι Στῆς μελαχρινῆς τὰ μάτια Ἡ ἀνεμώνη Θρακῶν Ἆσμα Ἀφαιρεμένη Μεταμέλεια Τὸ παιδὶ στὸ ποτάμι Ἆσμα Πρὸς τὴν Σελήνην Παραβολή Δίστιχα Ἐπικούρειον Θρῆνος Στίχοι τοῦ φρενοκομείου

Γλέντι στο καφενείο του Δημητράκη Μαργαριτούδη 30/1/1991 Μέρος Πρώτο

https://www.youtube.com/user/vagge1970

https://www.facebook.com/baggelis.antonoudis

Φαγητά

Σερμπετ - νερό και ζάχαρη

αλατοπιπερίστα - αλάτι και κόκκινο πιπέρι ανακατεμένο

σιμιγδάλι - τηγανισμενο ψωμί με λάδι

καρταλάτσι - ζυμαρικο με τσιγαριδες από παστό χοιρινό

σαραγλι - ζυμαρικο με στρογγυλό σουφρωμένο φύλλου

γκιουβέτσι - λάχανο τουρσί με χοιρινό κρέας στο φούρνο

καπαμας - πήλινο τσουκάλι γεμάτο κρέας , σφραγισμένο με ζυμάρι , στο φούρνο

κοψόαλου - κομμένο γάλα σαν γιαούρτι

γκαϊγκανάς - αυγά χτυπημένα και τηγανισμενα

μαμαλίγκα - τυρόψωμο

κάσσια - γάλα με αλεύρι

κατσιαμάκι - αλεύρι , νερό , ζάχαρη , παστές τσιγαρίδες

ξιλιτζέ - νερό , αλεύρι , κρεμμύδι , ξύδι

λίγδα - λίπος χοιρινος

τατατούρ - νερό , αγγούρι αλάτι , σκόρδο

τζιϊρίσιος καβουρμάς - χοιρινό συκώτι

κατίκ - γάλα και τυρί

ριτσέλια - κολοκύθι με ζαχαροκάλαμο

σταφλαρμιά - σταφύλια με μούστο

χουσιάφια - ξεραμένα φρούτα

σκορδαλιά - καρύδια χτυπημένα με σκόρδο

καβουρμάς - χοιρινά κόκαλα και παστό τηγανισμένα

μικίκια - λουκουμάδες

ρουσνίτσια - κομμένο φύλλο σαν χοντρό μακαρόνι

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Βιογραφία Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.). Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας. Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας. Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον. Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.

ἈΑπολυτίκιον  Ήχος β'. Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.

ΠΗΓΗ  http://www.saint.gr/138/saint.aspx