Η Ζωή Των Κατοίκων Του Αλεποχώρίου ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Μελετώντας την Βυζαντινή Ιστορία βλέπουμε ότι ο τρόπος ζωής των κατοίκων του Αλεποχωρίου είναι σχεδόν ίδια με τον τρόπο ζωής των Βυζαντινών . Άλλωστε , αυτά είναι και μια ισχυρή αλήθεια , διότι το χωριό γεωγραφικά και ιστορικά υπήρξε την περίοδο αυτή .

  Ο χρόνος χωριζοταν σε δύο μεγάλες περιόδους . Από τις 23 Απριλίου , ημέρα του Αϊ Γιώργη μέχρι τις 26 Οκτωβρίου , ημέρα του Αϊ Δημήτρη . Ο πρώτος ήταν ο '' καλοκαιρινός χρόνος '' ενώ ο δεύτερος ο '' χειμερινος χρόνος '' .

  Τον Αϊ Γιώργη οι χωριανοί έπιαναν αντί αμοιβής ''ένα σνικ σιτάρι '' για κάθε ζώο τον γελαδάρη . Αυτός όλο το διάστημα μάζευε τα μεγάλα ζώα του χωριού και τα βοσκούσε όλη μέρα , ενώ το βράδυ επέστρεφε στο χωριό και τα ζώα μόνα τους πήγαιναν το καθένα στα σπίτια τους .

  Την ίδια μέρα έπιαναν ( συμφωνούσαν ) τον '' Ντουμουχτσή '' ( βοσκός γουρουνιών ). Αυτός μάζευε όλα τα γουρούνια του χωριού και τα έβγαζε κάθε μέρα για βοσκή .

  Οι κάτοικοι όλη την καλοκαιρινή περίοδο , ασχολούνταν με δουλειές στα χωράφια ( σπορά ανοιξιατικων , μποστανια , καλαμπόκια , βαμβάκια ).

Όλα τα χωράφια αντιλαλουσαν από τραγούδια και χαρές καθώς τη δουλειά την έκαναν πάντα με τραγούδι . Το σκάλισμα αργότερα , ο θερισμος , το αλωνισμα , το άχυρο ήταν από τις κυριότερες ασχολίες τους .

  Τις μέρες του Πάσχα και γενικά όλες τις γιορτές , εκκλησιάζονταν τακτικά . Φορούσαν τα γιορτινά τους και πολλοί ανταμωναν μετά από μεγάλο διάστημα στις εκκλησιές . Πάρ'όλη την κούραση τους , τα απογεύματα των μεγάλων εορτών , μαζεύονταν όλοι στην πλατεία του χωριού και χόρευαν και τραγουδούσαν ομαδικά .

  Εκεί ήταν συνήθως ο χώρος όπου γινόταν και οι γνωριμίες των νέων .

  Μεγάλη γιορτή θεωρούσαν το πανηγύρι , που παλαιότερα γιόρταζαν στις '' 2 Μαΐου '' , του Αγίου Αθανασίου . Αργότερα μετά το χτίσιμο της καινούργιας εκκλησιάς , το πανηγύρι γιορταζόταν και γιορτάζεται μέχρι και σήμερα στις '' 23 Αυγούστου '' ( εννιάμερα της Παναγίας ).

  Την παραμονή περίμεναν όλοι τους φίλους από τα διπλανά χωριά . Μαγειρευαν πάντοτε κρέας ( κυρίως πρόβατο ) και την άλλη μέρα στην πλατεία του χωριού , γλεντουσαν συνέχεια . Ψωνιζαν επίσης και από τους ''πραματευάδες '' , που ερχόταν στο χωριό . Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο , μεγάλο πανηγύρι γινόταν στα αμπέλια όπου γινόταν και ο ''τρυγος '' . Δεν υπήρχε σπίτι που να μην είχε αμπέλι και να μην έκανε κρασί δικό του .

  Τον Αϊ Δημητρ , ξεκινάει η '' χειμερινή περίοδο ''  . Τα ζώα κλεινοταν στα σπίτια . Πλήρωναν τον γελαδάρη , τον Ντουμουχτσή και τους άλλους τσομπάνηδες , ενώ και εκείνη τη μέρα γλεντουσαν πολύ . Κάθε νοικοκυριό , του Αγίου Δημητρίου , εσφαζε ένα μεγάλο κόκορα .

  Από εκεί και πέρα άρχιζε η προετοιμασία του χειμώνα . Οι άντρες ασχολούνταν με το όργωμα , τη σπορά , το κόψιμο ξύλων για το τζάκι , ενώ οι γυναίκες έκαναν τις προετοιμασίες του χειμώνα ( αργαλειός , τραχαναδες ,ρουσνίτσια , μπλιγούρι , κουσκούσι , τουρσιά ) .

  Τη χειμερινή περίοδο μεγάλη αξία είχαν τα ''νυχτέρια '' . Μαζεύονταν κάθε βράδυ σε κάποιο σπίτι και εκεί έκαναν διάφορες δουλειές ( γνέσιμο , πλέξιμο , κέντημα , μαλλί ) , τραγουδούσαν και έλεγαν παραμύθια . Οι παραμυθάδες ήταν περιζήτητοι τόσο από τα παιδιά όσο και από τους μεγάλους .

ΠΗΓΗ : Εργασία της Αρβανιτούδη Νικολέττας 1999