Ιστορία

Το Αλεποχώρι στον νομό Έβρου, είναι ένα παλαιό και μικρό χωριό στα δυτικά

 του Διδυμοτείχου και εγγύτατα στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Ελληνικό χωριό, παλαιόθεν.

 Ας πάμε τώρα στα 1875. Υπάρχει για τη χρονιά αυτή στη Βιβλιοθήκη της Βουλής,

 μια «Επίτομος Έκθεσις» που συνετάγη στην Αδριανούπολη στις 20 Οκτωβρίου 1875, από τον Ιάκωβο Κωνσταντινίδη και αναφέρεται σε πόλεις και χωριά της Θράκης. 

        Στο κεφάλαιο «Παρατηρήσεις» για τα χωριά της επαρχίας Λιτίτζης

 (Ορτάκιοϊ, Ακαλάνι, Λιτίτζα, Πλαβού κλπ.) αναφέρει, ότι το Αλεποχώρι είχε «300 ψυχάς και 50 οικίας». 

         Προσθέτει όμως και τα ακόλουθα, που είναι άκρως ενδιαφέροντα:

 «Προ 106 ετών αι κώμαι αύται ούσαι ως εκ της παραδόσεως γίνεται δήλον, πολυπληθέστεραι,

 επυρπολήθησαν και ελεηλατήθησαν παρά των βαρβάρων Τούρκων εξαγριωθέντων ως φαίνεται εκ της

 κατ’ αυτών επαναστάσεως των της Πελοποννήσου Ελλήνων (1770). Αι εκκλησίαι ή αι κατά καιρούς 

ανακαλυπτόμεναι αρχαιότητες μαρτυρούσιν λαμπρώς περί των αρχαιοτήτων αυτών. Τα χωρία ταύτα εκτός

 των υπερόγκων φόρων, ους ετησίως τελούσιν τη Αυτ. Κυβερνήσει επιβάλλονται εις εκτάκτους, ως λ.χ. 

εσχάτως γενήσαν κίνησιν των εφέδρων. Κατά την ενταύθα διάβασιν αυτών μόνο το Αλεποχώριον

 λ. Οθ. 15 προς διατροφήν εξόδευσεν. Εντεύθεν ευλόγως δύναταί τις να εικάση τίνος ένεκεν τα χωρία 

ταύτα ολονέν απορούσιν».

         Στην ίδια «Επίτομο Έκθεση» γίνεται αναφορά και στο Ορτάκιοϊ. Η εκκλησία του, αναφέρει, ότι είχε

 τοκισμένες 120 λίρες Τουρκίας σε ανθρώπους «οίτινες απωλέσαντες σχεδόν την περιουσίαν των

 δυσκολεύονται ν’ αποτίσωσι τους τόκους εξ ών διατηρούνται τα σχολεία. Φόβος υπάρχει μη, δια της

 αναλγησίας του Μητροπολίτου Ιγνατίου απολεσθώσι εξ ολοκλήρου αι 120 λίραι».

          Μια άλλη πολύτιμη πληροφορία μας παρέχει το έγγραφο αυτό. Αναφέρεται, ότι η επαρχία 

Λιτίτζης έλαβε την ονομασία της από την ομώνυμη κωμόπολη, που ήταν ανέκαθεν η έδρα της.

 Όταν όμως πυρπολήθηκε το 1770 από τους Τούρκους, η έδρα της επαρχίας μεταφέρθηκε

 στο Ορτάκιοϊ.  

Το Αλεποχώρι

         Το χωριό που βρίσκεται ακριβώς πάνω στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (300 μ. από τα τελευταία σπίτια) είναι πολύ παλιό κανείς δε θυμάται πότε ακριβώς κτίστηκε το χωριό. Λέγεται ότι το χωριό κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας κάηκε ολόκληρο και ξαναχτίστηκε από τους χριστιανούς κατοίκους των γύρω χωριών. Από τότε οι κάτοικοί του είναι γηγενείς Έλληνες. Ο μύθος λέει ότι στο χωριό υπήρχε ένας Τούρκος Αγάς ο οποίος έπαιρνε τις χριστιανές νύφες την πρώτη νύχτα του γάμου τους στο δικό του σπίτι. Οι κάτοικοι του χωριού κατάφεραν με πολύ πονηριά να στείλουν απεσταλμένο στην Πόλη για να διαμαρτυρηθούν στο Σουλτάνο, ο οποίος τους δικαίωσε και καθαίρεσε τον Αγά. Αυτός φεύγοντας από το χωριό αποκάλεσε τους κατοίκους «αλεπούδες» και έτσι πήρε το χωριό το όνομά του.Το χωριό αναγνωρίστηκε ως κοινότητα το 1929, προερχόμενο από την κοινότητα Μεταξάδων, ενώ το 1956 προσαρτήθηκε σε αυτήν ο οικισμός της Πολιάς. Σήμερα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Διδυμοτείχου .