Οι γιορτές του δωδεκαημέρου , τα Χριστούγεννα , ήταν το σημαντικότερο γεγονός του χωριοτ . Υπήρχαν χοροί , διασκέδαση , επισκέψεις , αρραβώνες , γάμοι , γιατί αυτό το διαστηνα δεν είχαν πολλές δουλειές . Στην κάθε ανάγκη κάποιου συγχωριανού τους , έτρεχαν όλοι και βοηθούσαν όσο μπορούσε ο καθένας . Η κοινωνία του χωριού ήταν ανδροκρατούμενη . Ο άντρας ήταν ο αρχηγός του σπιτιού και η γυναίκα πολλές φορές αν δεν έπεφτε σε καλά χέρια , περνούσε πολύ δύσκολα . Υπήρχε μεγαλος σεβασμός στον αφέντη ( πεθερό ) και την κυρά του .
Το υπόλοιπο διάστημα του χειμώνα , περνούσε ευχάριστα και οι μεγάλες γιορτές μετά συνεχίζονταν τις Απόκριες . Σ'όλα τα σπίτια υπήρχε πέτρα που έγραφε το όνομα του νοικοκύρη και την ημερομηνία κτισιματος του σπιτιού , χαρακτηριστικό γνώρισμα των Βυζαντινών .
Πίστευαν πολύ στους θρύλους , τις παραδόσεις , ήθη , έθιμα , δοξασίες , προλήψεις , φαντάσματα , κομπογιαννίτες . Όταν τους έπιανε αρρώστια έπρεπε να τους περάσουν από '' ξένο τοπρακ '' ( ξένο χωράφι ) . Τα μικρά παιδιά για να μην κλαίνε τα περνούσε από '' σφινες '' . Υπήρχε κάποιος στο χωριό που γιάτρευε το '' σαραλίκ '' ( κιτρινάδα ) . Έκοβε το κάτω μέρος της γλώσσας και δεν άφηνε τον ασθενή να κοιμηθεί για τρεις μέρες . Πίστευαν πολύ στο '' στιό '' ( φάντασμα ) . Λένε οι παραδόσεις ότι στο πηγάδι που ήταν κοντά στην αποθήκη έβγαινε η '' σκρόφα με τα γκουτσινούδιά '' . Σε ένα καραγατσι , στη θέση '' γιαλαδαρκη '' ,
εμφανίζονταν αργά τη νύχτα το '' στιό '' . Πήγαιναν σε κάποιες γριές για '' γίτεμα ''-'' να τους γυρίσει από το φόβο '' . Πίστευαν στους '' ουραμάδες '' , ότι δηλαδή κατουρησαν στο μέρος του διαβόλου καιέπρεπε να γιατρευτούν . Τα γιατροσόφια και τα βότανα , αντικαθιστούσαν τους γιατρούς που δεν τπηρχαν . Δύο μαμες που υπήρχαν μέχρι πρόσφατα , ξεγέννησαν σχεδόν όλες τις γυναίκες του χωριού ( μπάμπω Αγγέλω - μπάμπω Χρυσώ )
