Πρωτομαγιά 1994

Θρακική Γενοκτονία

ΠΗΓΗ  https://www.youtube.com/watch?v=tG0BVISRkKM&index=11&list=PL1Cjecghe1eBZ4kZrwJ5H0ziZb1tsgqB8

6 Απριλίου: η Γενοκτονία των Θρακών

              Η 6η Aπριλίου είναι γνωστή σ’ όλους τους Έλληνες ως η ημερομηνία κατά την οποία η Γερμανία επετέθη στην Eλλάδα, το 1941. Για τους Θρακιώτες, όμως, η ημέρα αυτή ανακαλεί άλλες οδυνηρές αναμνήσεις. H 6η Aπριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Nεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στην μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Aπριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους.

          Oι διώξεις, βεβαίως, είχαν αρχίσει πολύ ενωρίτερα, ήδη από το 1908 και ολοκληρώθηκε το 1922, με την καταστροφή του Eλληνισμού της Mικράς Aσίας, της Θράκης και του Πόντου.

         Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων ήταν λοιπόν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Αν. Θράκη. Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.

      Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ” αυτά οι Νεότουρκοι πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α” Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000. Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Αν. Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 – 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Αν. Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη – ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).

        Στο ψήφισμα του 7ου Παγκοσμίου Συνεδρίου των Θρακών, στο Διδυμότειχο (9-11 Iουνίου 2006), καθιερώθηκε η 6η Aπριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Eλληνισμού.

ΠΗΓΗ  http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3159

          http://www.patridamou.gr/?page_id=629

Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου. http://www.saint.gr/47/saint.aspx

Γιατί το λέν ΑΛΕΠΟΧΩΡΙ .

Σ΄ ένα χωριό στα σύνορα

Ελλάδος Βουλγαρίας

Χαρά τρανή γινότανε

Επί τουρκοκρατίας

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε

Πολλά τραπέζια στρώνουν

Και το καινούργιο αντρόγυνο

Όλοι το καμαρώνουν.

Η νύφη είναι όμορφη

Και ο γαμπρός λεβέντης

Μα πρώτος θε να τη χαρεί

Ο Τούρκος ο αφέντης

Γιατ΄είναι έθιμο παλιό

Θεέ μου πως κρατάει

Την πρώτη νύχτα να περνά

Η νύφη στο σαράι

Ετούτη όμως τη φορά

Δεν πρόκειται να γίνει

Γιατί δυό άντρες του χωριού

Το είπανε στην Πύλη

Κρυφά στην Πόλη πήγανε

Κρυφά και πίσω ήρθαν

Σαν αλεπούδες πονηρές

Το σχέδιο πετύχαν

Ο Τούρκος συλλαμβάνεται

Τον παίρνουν με το ζόρι

Και το χωριό τ΄αλλάζουνε

Το λέν΄Αλεποχώρι.

Οι στίχοι είναι δημιουργία του Αντωνούδη Κωνσταντίνου του Αντωνίου 
( Δεκ. 1991)